Şiir
Mevlâna’dan: Gel de Birbirimizin Kıymetini Bilelim
بیا تا قدر یک دیگر بدانیمکه تا ناگه ز یک دیگر نمانیمچو مؤمن آینه مؤمن یقین شدچرا با آینه ما روگرانیمکریمان جان فدای دوست کردن دسگی بگذار ما هم مردمانیمفسون قل اعوذ و قل هو اللچرا در عشق همدیگر نخوانیمغرضها…
YARIN
… çeyreği kalmış kuru ekmek anne, hasta yatağında üç kardeş, kendinden küçük kayıp babanın hatırası kapının ardında kaldı. uyanmasın anne, kardeş, hatıra… kuru ekmek uyanmasın diye güneş daha göstermeden yüzünü kapıyı usulca çeker. bir huzur dolusu insan yarını bekler. ……
GİDİYORUM
Görünmez olduğum günlere Kalbimdeki acının derinliğine Aklımın kalbime yenilişine Göğün kızıla bürünmesine Güllerin her yeni gün açmasına İnsanların gülüp çocukların eğlenmesine Denizin fütursuzca dalgalanmasına Kuşların cıvıl cıvıl ötmesine Güneşin karı vedalayıp baharın edayla gelmesine Kalmanın acı büyüsüne rağmen gidiyorum Ve…
Hayat Dediğin
Gökyüzü uzun bir yokuştu anlamlandıramadığım. Yeryüzü ince, uzun bir çizgi… Sen ise bir bardaktın cinsi fark etmeksizin Büyük, küçük, zayıf, uzun, kısa… Sözlerin ise şaraptı yıllar geçtikçe güzelleşen… Ömür dediğin telaştı, kaygıydı, korkuydu. Yaşadığın, uğruna ömrünü heba ettiğin evler, arabalar…
MENZİL GELİR MUŞTUDAN İLERİ
Kim ile kucaklaşsa gar seferisinin gözü en sondadır Benim gözüm de son menzil maveradadır a Nasıl bulunura bugün erişmediğine içlenen Nasıl bulunmazı şimdiden görmenin coşkusundadır a Gözünde yaşın, kalbinde nemin noksan düşmediği coğrafya Muğlak bir sırrı evvel soluktan çözdüren coğrafyadır…
“YENİDEN DOĞUŞ” BİR, FÜRUĞ FERRUHZAD ŞİİRİ
O İran’da kadınların yaşamlarının daha iyi hak ve koşullara kavuşmasını savunup dönemindeki Şah’ın despotluğuna karşı çıkmıştır. Hiciv şairi olarak da tanınır.
Irâkī’den Tut Elimi
Hemedan’ın Kumcân köyünde doğan Irâkī’nin öldüğünde yetmiş sekiz yaşında olduğu bilindiğine göre 610 (1213) yılında doğduğu söylenebilir. Daha çok Irâkī nisbesiyle tanınan Fahreddin İbrâhim Kumcânî, Cevâlîkī ve Ferâhânî nisbeleriyle de anılır. Müellifin dönemine yakın bir tarihte adı bilinmeyen bir kişi…
Uçmak
Yanlışlıkla düşürülen bardağın içindeki su olup, Göğe buharlaşmak istedim. O da olmuyorsa şu kafamın içindeki sineği uçuruverin, Zira kafatasımda mahsur kalmayı ben de istemezdim. Önceleri içimi sanrıma açardım. Zihnimdeki karmaşa, artık içimi kimseye açamadığımdan olsa gerek. “Kimse”ye… Uçsam geçecek gibiydi, …
